BDSM is eeuwenoud
De combinatie van genot en pijn is niets nieuws. In het oude Egypte werden reeds vormen van BDSM beoefend, en ook de Kama Sutra ziet het uitlokken van pijn als een aanvaardbare manier om extra seksuele prikkels te veroorzaken. De nagels sporadisch in iemands rug planten, bijten op allerhande plekken en een occasionele klets op de poep lijken deel uit te maken van normaal seksueel gedrag.
Hersenen en conditionering
Dat fysieke pijniging fijn bevonden wordt, valt neurologisch te verklaren. De gebieden in de hersenen die pijn en plezier beoordelen, hebben immers een soortgelijke werking. Ook klassieke conditionering helpt om de combinatie pijn-genot als lustvol te ervaren. Pijnbeleving wordt langzaam opgebouwd en de sadist of dominant zal daarbij een arsenaal aan seksueel prikkelende attributen aanwenden, gaande van zwepen en tepelklemmen tot vibrators. Op die manier wordt er iets aangenaams gekoppeld aan iets minder aangenaam, zodat de pijn na een tijdje ook aangenamer wordt.
Wil elke BDSM’er alsmaar extremer?
Soms gebeurt het dat BDSM’ers extremer gaan spelen omdat ze na een tijdje gewoon geworden zijn aan een bepaalde zweep of techniek. Dan willen ze nieuwe pijnprikkels ervaren, bijvoorbeeld door harder of langer te slaan met dezelfde of een andere zweep, door gesteriliseerde naaldjes door de huid te gaan steken, enzovoort. Maar niet iedereen wil die extreme fysieke pijngrenzen aftasten. De meesten verkiezen zelfs een voor hen gemiddeld niveau van pijn, en durven ook een stap terug te nemen. Er is genoeg te ontdekken. Soms zijn het net de subtiele veranderingen die heel veel effect hebben. Iedereen die houdt van sadomasochisme moet vooral goed praten met zijn/haar partner om te bekijken wat beide partijen graag willen ervaren, en hoe ze dit op een veilige en verantwoorde manier kunnen doen.
Communicatie, grenzen stellen en stopwoorden respecteren helpen de vrijwilligheid, verantwoordelijkheid en veiligheid te verzekeren.
JANTIEN SEEUWS 