Schamper – Kletsen in het Citadelpark

04-04-2011 door Tom de Maerschalck & Jantien Seeuws

Het allereerste artikel over studentenvereniging Kajira, in het magazine van de UGent, Schamper.

http://www.schamper.ugent.be/501/kletsen-in-het-citadelpark

Seks sijpelt ons leven binnen via allerhande media. Van expliciet naakt, seksspeeltjes, handboeien tot hardcore pornografie — alles went. Niet verwonderlijk dus dat ook in Vlaanderen heel wat studenten hun nieuwe kicks zoeken in bdsm. No pain, no gain? Integendeel: het psychologische aspect van bdsm is minstens even belangrijk als de fysieke pijn. De afkorting staat voor bondage & discipline, dominantie & submissie, sadisme & masochisme. Een samenspel — in samenspraak — van gecontroleerde stress, vernedering, fysieke pijn en angst. Adrenaline en endorfines temperen onze pijnperceptie, waardoor bepaalde mensen genot ervaren. Bdsm speelt zich soms ook af buiten de slaapkamer en vormt zo voor sommigen een levenswijze, zelfs een geaardheid. Holebi’s weten intussen de weg naar verschillende verenigingen die hun belangen behartigen, maar waar kan een bdsm-minnende student heen voor een babbel over die gevoelens en hun bijhorende moeilijkheden?

Bdsm aan de Leie

In Antwerpen bestaan er voldoende clubs en kelders, maar in Oost-Vlaanderen blijkt contact zoeken met gelijkgestemden moeilijker, zeker in de categorie 18-35 jaar. Daarom stampten enkele studenten de vereniging Kajira uit de grond. De naam komt uit de “Gor”-sciencefictionromans van John Norman en betekent ‘slaafmeisje’. De vereniging wil een veilig aanspreekpunt vormen voor de bdsm’ers onder ons. Met activiteiten als ‘Kletsen in ‘t park’ hopen ze op een laagdrempelige manier mensen uit te nodigen tot het delen van vragen, verlangens en ervaringen. Na een proefperiode waarin een aantal studenten al toenadering zochten, wil Kajira nu ook officiële erkenning als studentenvereniging. Om te verifiëren dat het niet om een aprilgrap ging, hadden we in het Citadelpark een gesprek met preses Caroline, een meisje met een opvallende halsband, en haar vriend Peter.

Wat betekent bdsm voor jullie?

Caroline: “Bij bdsm is de machtsverhouding binnen het koppel ongelijk verdeeld, een van de twee is altijd ondergeschikt aan de andere. Voor ons is bdsm een manier van in het leven staan, iets wat veel mensen nog steeds niet begrijpen. Sommigen onder ons hebben het verteld aan familie of vrienden, en dat maakt het gemakkelijker om jezelf te zijn. Soms reageren ze gechoqueerd, maar een goede vriendin zei bijvoorbeeld: ‘Nu begrijp ik waarom je er zo vrolijk bijloopt de laatste tijd!’. De meesten zijn blij dat ze het weten.”

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Caroline: “FetLife is onze Facebook, waar mensen onder andere sm-getinte foto’s kunnen posten. Daar hebben we een oproep gedaan om Kajira op te starten, voornamelijk gericht aan leden uit Oost-Vlaanderen. Ook op de site van Jong-Bdsm, een organisatie voor mensen tussen 18 en 35 jaar, mochten we reclame maken.”

Peter: “De meeste mensen bereiken we nog steeds via mond-aan-mondreclame, al denken we er ook aan om binnenkort een aankondiging te posten op Minerva. Ondertussen telt het bestuur vijf leden en is het totale aantal boven de twintig gestegen. De meeste mensen die we ons concept uitgelegd hebben, reageerden opvallend positief. Er is best wel interesse naar.”

Weldra in uw auditorium

Wat willen jullie bereiken met Kajira?

Caroline: “Wijzelf deden al een halfjaar aan bdsm voordat we FetLife gevonden hadden. De eerste beurs die we bezochten was in Hamburg, omdat we niet wisten dat er in Vlaanderen ook plaatsen waren waar we terecht konden. We hopen studenten met vragen daarover sneller te bereiken. Onze eigen site is nog niet afgewerkt, maar zal binnenkort gemakkelijk bereikbaar zijn. We hebben naast onze praatavonden ook activiteiten gepland zoals bowling, lasershooten, een sm-geïnspireerd toneel gaan bekijken en de Gentse Feesten bezoeken.”

Anoniem blijven wordt dan wel moeilijk, zeker met die erkenningsaanvraag.

Peter: “We willen niet per se anoniem blijven, we hebben niets te verbergen. Onze erkenningsaanvraag was ook niet anoniem. We willen vooral vervelende misverstanden voorkomen, zoals bijvoorbeeld latere werkgevers die onze naam googelen en zo een slecht beeld krijgen. Vaak voelen mensen met zulke verlangens zich schuldig of beschaamd omdat ze niet goed weten wat ervan te denken. Wij willen ze de kans geven uit de anonimiteit te treden als ze zich onder gelijkgestemden bevinden.”

Caroline: “Onze motivering is grotendeels ideologisch. Praktisch bekeken willen we vooral auditoria en lokalen kunnen gebruiken voor onze activiteiten. Maar dat is bijzaak. Het is dus gewoon de bedoeling om activiteiten te organiseren op openbare locaties zonder sociale druk. Dopen willen we zelfs niet, daar doen we niet aan mee.”

Staan er ook heuse bdsm-activiteiten op de agenda?

Caroline: “Nee, we willen niemand aanzetten tot specifieke speelavonden of iets dergelijks. Wat sommige leden doen in hun privéleven is natuurlijk hun zaak, maar daar heeft de vereniging in principe niks mee te maken. Mensen die weten wat ze zoeken, vinden zulke evenementen trouwens ook gemakkelijk zonder ons.”

De doorsnee bdsm’er

Zijn er studenten onder jullie die sm-feestjes bezoeken, en hoe ver gaat een student op zo’n avond?

Peter: “Er zijn er zeker die dat doen, maar als mensen daar meer over willen weten, komen ze beter eens naar een van onze praatavonden. Hoe ver de bdsm-minnende student tegenwoordig al gaat, hangt af van waar die zelf de grens trekt. Echte buitensporigheden zoals plas- of kakseks zie je eigenlijk nooit, al is het maar om hygiënische redenen. De meeste bdsm’ers interesseren zich daar ook niet voor, dat is een specifieke fetisj.”

Caroline: “Er worden op zulke feestjes wel extremere dingen zoals naaldjes gebruikt. De mensen die dat doen, hebben echter veel ervaring en zijn vaak ook iets ouder. Ze durven dan al eens sneller iets minder courants te proberen. Je went ook aan pijn. Als je een paar wasknijpers op mijn tepels zette toen ik net begon met bdsm, deed dat veel pijn. Nu voel ik dat gewoon niet meer. Je lichaam evolueert mee. Op die feestjes lopen er vaak mensen naakt rond, maar dat heb je in een publieke sauna bijvoorbeeld ook. Echt buitensporige dingen zijn wij in elk geval nog niet tegengekomen.”

Waar zitten de bdsm-studenten aan de UGent volgens jullie?

Caroline: “Zeer opvallend bij ons: de mannen komen uit de informatica en de vrouwen uit richtingen als psychologie en pedagogie. We hebben geen idee waarom. Het ene is natuurlijk een typische ‘mannenrichting’ en de andere zijn typische ‘vrouwenrichtingen’, maar het is toch merkwaardig. Er zijn wel al wetenschappelijke studies gevoerd naar hoeveel studenten er reeds aan bdsm doen. De cijfers variëren tussen de vijf en twintig procent, de meest recente schatting ligt op tien procent. Wellicht is dat zelfs een onderschatting, veel hangt af van wat je als bdsm bestempelt. Het leeft in elk geval veel meer onder studenten dan soms vermoed wordt.”

We beginnen alvast argwanend rond te kijken.